Apetyt na przestrzeń

Kończę czytać zapiski Mariusza Wilka z północnej Rosji, gdzie opisuje swój dom nad potężnym jeziorem Oniego.
I taki apetyt mnie naszedł na dziką przestrzeń po horyzont. 

Dla mieszkających w Węgorzewie najlepszy kierunek do bezkresu to północ, bo dwadzieścia minut drogi wystarczy, aby poczuć morski wiatr na twarzy.  

Teraz po sezonie czuję się tu wreszcie jak u siebie. Nie ma ludzi i można tak iść i iść, aż po horyzont ....

Ludzie piszą książki i blogi, a zwierzęta piszą TROPY .....

Tak jak ten wilk, który szalał dziś ze szczęścia, gdy powiedziałem jedno magiczne słowo: "spacer !!"